Van kamer naar kot

Waar de afwas tot aan de keukenkastjes is opgestapeld. Een gele rand in de wc-pot. Haren in het doucheputje. Kratten bier opgestapeld in de gang. Je weet wel, een gemiddeld studentenhuis.

De deur staat altijd open. Klinkt heel leuk, maar dat is minder als de beruchte huisgenoten midden in de nacht met veel kabaal thuis komen om je te ‘keren’. En dan word je dus met matras en al omgedraaid, terwijl je ein-de-lijk lekker lag te slapen.

Niet dat ik er echt over mee kan praten. Ik woon in een keurig huis, waar zich in de keuken zo af en toe wel eens wat vuile afwas opstapelt, maar het wel wordt opgeruimd vóór het de spuigaten uitloopt. ’s Ochtends staat er niet een van mijn huisgenoten in mijn kamer, laat staan midden in de nacht om me om te draaien in mijn slaap. En tot nu toe heb ik nog niet het gevoel dat ik wat dat betreft iets heb gemist.

Het komende halfjaar ga ik ‘mijn’ stad Utrecht inruilen voor het bruisende Gent. Ik ga van een kamer naar een ‘kot’. Van een rustig studentenhuis naar een grote flat, waar in de keuken een tafel staat waar zo’n vijftien man aan moet kunnen eten, als ik de foto’s moet geloven.

Dus wie weet kom ik wel in ‘zo’n’ huis terecht. Waar de afwas zich opstapelt tot de keukenkastjes. Die dingen. Alhoewel ik dat dan weer niet van de foto’s kon aflezen. Waar de huisgenoten ’s ochtends zomaar in mijn kamer staan en me ’s nachts gaan omkeren in mijn slaap (allé hè). Waar we elke avond met zijn allen eten en de meiden iedere week bij Grey’s Anatomy met chocola en tissues op de bank zitten. Het zou zomaar kunnen.

En hoewel het tegen al mijn principes ingaat, kan ik zeggen dat ik er ontzettend veel zin in heb. Laat maar komen, de komende 5 maanden! Die haren in het doucheputje kan ik nog nét wel aan. Aan gezamelijke televisieavondjes kan ik ook prima wennen denk ik zo.
Als ze het maar uit hun hoofd laten om me om te draaien terwijl ik lig te slapen...